Marzenie o nowym życiu - Rozdział 1

        Doktor Elizabeth Zoe, mimo okropnego bólu w nogach, biegła tak szybko, jak tylko mogła. Wiedziała, że musi jak najszybciej dotrzeć do muru Rose, inaczej zginie. Ktoś, kto spojrzałby na nią w tej chwili, pomyślałby sobie, że Elizabeth jest bardzo odważną osobą, lecz w duchu dziewczyna tak naprawdę chciała się rozpłakać. Bała się. Po prostu się bała. W głowie kłębiły jej się różne myśli: "Czy uda mi się przeżyć? Czy moja siostra nadal żyje?". W pobliżu znajdowało się zbyt wielu Tytanów, by mogła pozwolić sobie na odpoczynek.

        Kiedy Elizabeth znajdowała się blisko muru, usłyszała głosy. Wiele głosów. Z początku myślała, że to jej się tylko wydaje, co byłoby zrozumiałe, gdyż dziewczyna była zmęczona, lecz kiedy podbiegła bliżej, wiedziała już, o co chodzi. To Zwiadowcy wyruszali na wyprawę. Doktor Zoe musiała użyć całej swojej siły woli, by nie pognać od razu na poszukiwania swej siostry, Hanji Zoe. Aż za dobrze wiedziała, że nie może rozpraszać jej przed podróżą.

                                                               ***

        

        Hanji wpatrywała się w mur Rose. Myślami była bardzo daleko. W głowie krążyła jej tylko jedna, przetłaczająca myśl: dokładnie 6 lat temu jej siostra wyruszyła na wyprawę poza mury, by dowiedzieć się więcej o świecie zewnętrznym, a także o tych krwiożerczych bestiach. Dzień wyjazdu siostry pamięta, jakby to było zaledwie wczoraj: z jednej strony poświęcenie Elizabeth i jej wyjazd mogły pomóc ludzkości odzyskać wolność i normalne życie, lecz Hanji nie raz spotkała się z Tytanami i zdawała sobie sprawę z niebezpieczeństw, jakie czekają jej siostrę. Tamtego dnia była w ogromnej rozterce. Hanji błagała Elizabeth, by została, chciała wybić jej z głowy ten ryzykowny pomysł, uważała, że przecież może to zrobić ktoś inny. Myślała sobie: "Czemu ona? Czemu moja siostra?!". Lecz doktor Zoe jej nie posłuchała, wyjechała, uważała, że tak trzeba, że musi to zrobić, nawet jeśli miałaby przepłacić to swym życiem. Hanji do teraz nie mogła się z tym pogodzić. Cały czas żywiła nadzieję, że Elizabeth wróci.

- Hanji? Hanji, znowu błądzisz myślami? Ocknij się, zaraz otworzą bramę! - krzyknął kapral Levi.

- Hm? Ach, tak. Znowu myślę o niej...

- Minęło tyle czasu, wierzysz, że ona jeszcze wróci?

- A ty byś tego nie chciał? Przecież się przyjaźniliście! Dzień w dzień rozmyślam o Elizabeth - wybuchła Hanji.

- Dobra, dobra, opanuj się... Nie pozostało nam nic innego, jak czekać. A teraz uspokój się, mamy swoje zadania, nie pamiętasz? - odpowiedział kpiąco Levi, lecz w głębi duszy także z niecierpliwością oczekiwał powrotu doktor Zoe.

Hanji odwzajemniła mu się nieprzyjemnym spojrzeniem.

                                                                    ***

        Doktor Zoe, nie pozostawiając ani jednej chwili do stracenia, od razu obmyśliła sposób, w jaki przeskoczy mur. Zanim zdecydowała się wrócić do domu, wynalazła urządzenie, dzięki któremu mogła przelatywać nad wysokimi obiektami. Ma ono postać dwóch metalowych bransolet, w których umieszczone są mechanizmy, uwalniające bardzo grube i wytrzymałe liny, zrobione z materiału podobnego do metalu. Więc Elizabeth wzięła ogromny rozpęd, nabrała powietrza do płuc, nacisnęła przycisk, uruchamiający mechanizmy w bransoletach i uczepiła liny w murze Maria. Gdy na nim stanęła, poczuła silny powiew wiatru. Dodało jej to otuchy, pewnego rodzaju siły. Po chwili uczepiła liny w jednym z domów, by bezpiecznie wylądować po drugiej stronie muru Maria.